Bardzo wdzięcznym materiałem rzeźbiarskim jest wapień, którego najobfitsze złoża występują w okolicach Pińczowa. Eksploatowane były i są również inne złoża tego kamienia w naszym kraju. Wapień lekki, czyli porowaty ma kolor ciepłej bieli, czasami z czerwonawymi i rdzawymi wtrętami, dobrze prezentuje się jako detal architektoniczny oraz w charakterze rzeźby. Jest miękki i bardzo łatwo poddaje się obróbce. Zasadnicza wadą wapienia jako materiału rzeźbiarskiego jest jego podatność na zniszczenia wskutek działania czynników atmosferycznych. Dlatego w zasadzie nie nadaje się do ekspozycji zewnętrznej. Mimo to stosowany był często jako materiał, z którego wykonywano nagrobkowe rzeźby. Rzeźba zrobiona z wapienia i pozostawiona na zewnątrz bez zabezpieczenia, w zasadzie skazana jest na zniszczenie i wiedzieć powinien to każdy kamieniarz i rzeźbiarz, dziwi więc taki, i to w dodatku częsty, wybór materiału. Zdecydować o nim mogła stosunkowo niska, jak na kamień, cena i właśnie łatwość obróbki. Ale czy klient zamawiający nagrobek był uświadomiony o jego nietrwałości – tego nie wiemy. Obserwować natomiast można skutki działania czynników atmosferycznych na rzeźby wapienne na wszystkich zabytkowych cmentarzach. Zmieniony kolor, złuszczająca się powierzchnia, rozmyte i wykruszone kształty – tak prezentują się wapienne rzeźby po kilkudziesięciu latach.
Kłopot z wapieniem
